XVII – Leon i niezapowiedziana niespodzianka.

ODCINKI BĘDĄ DODAWANE CO 2 - 3 DNI!!!

Isbell1012:  Chciałabym wam powiedzieć o co chodzi z mini-projektem. Cóż, blog będący częścią tego. Coś w stylu wspomnień, myśli bohaterów, co się działo np. w vanie taty Dizzy'ego podczas podróży do Indianapolis lub co robili Steven i Slash zanim postanowili pojechać do stolicy stanu. Coś w tym stylu. Mogę zamieścić próbny post w najbliższym czasie jakbyście chcieli. Co o tym myślicie? Oczywiście nie byłby on nieodłączną częścią tego opowiadania. Raczej dodatkiem.

 Axl Rose otworzył oczy,usiadł i rozejrzał się. Na początku nie miał zielonego pojęcia gdzie jest i dlaczego tu jest. Odwrócił się i zobaczył Slasha z pustą butelkę Jacka Danielsa koło głowy. Przypomniał sobie gdzie mieli iść…doszli tam? Nie wiedział zupełnie nic. Postanowił obudzić Saula. Bez zastanowienia zepchnął go z ławki.

- Kreeeeetynie! – zawołał Slash i usiadł na trawie – Co mnie budzisz?

- Słuchaj…czy my wczoraj TAM dotarliśmy? – zapytał podejrzliwie Axl.

 Brunet spojrzał na rudzielca po czym wsadził rękę do kieszeni.

- No kasa jest…to chyba nie doszliśmy i usnęliśmy na tej ławeczce – rozważał. Spojrzał na leżącą obok butelkę po whiskey – Muszę z tym coś zrobić.

- Chyba tylko wyjebać – odpowiedział Axl.

- Nie – Slash uśmiechnął się do rudego i cisnął butelką o chodnik. Szkło poleciało na wszystkie strony.

- Czasami cię chyba nie rozumiem – powiedział zszokowany wokalista – Ale, kij z tym. Pasowałoby wrócić do domu…pić mi się chce.

- No to nie ma co, spadamy stąd. Tylko którędy?

- Jak się popatrzysz w lewo – zaczął Axl i spojrzał na Saula – Kurwa, idioto w lewo! Nie w prawo! No, jak się popatrzysz w to lewo to zobaczysz blok z naszą aktualną kwaterą. Widzisz? – zapytał i znowu spojrzał na bruneta który właśnie przytaknął – Świetnie, idziemy – chwycił gitarzystę za rękę i pociągnął w stronę mieszkania Alisy.

 Dziesięć minut później byli już przy schodach na których o dziwo nie było już Izzy’ego i Szwedki. Była za to kolejna pusta butelka. Slash spojrzał na Axla a potem na Jacka. Podniósł butelkę i zrobił z nią to co z poprzednią. Weszli na klatkę schodową i powlekli się na drugie piętro.

- OŻ W CHUJA PANA! – zawył Axl – Slash, chodź tu szybko!!!

- Co? O…kur…de – Saul zobaczył to co przed chwilą rudy. Przed drzwiami do mieszkania Alisy leżał śpiący Steven otoczony ziemniakami – Skąd on wytrzasnął takie sombrero?

- Zależy o jakim mówisz. O tym ja jego głowie czy o tym na tym ziemniaczku? – zapytał rozbawiony Rose i pokazał towarzyszowi niewielkie warzywo w kolorowym kapeluszu – Dobra, chodźmy do środka.

 Axl otworzył drzwi i doznał szoku. Mieszkanie Alisy wyglądało jakby przeszedł przez nie huragan i wszystkie inne kataklizmy. Okno w kuchni było wybite. Lampa leżała na dywanie w salonie. Po całej podłodze walały się ziemniaki, niedopalone papierosy i butelki po piwie i whiskey. Naścienna Mama Muminka była czymś porysowana. Za to podłoga była poplamiona nie wiadomo czym, ale zapewne była to wina tylko i wyłącznie Stevena.

- O matko – powiedział Slash i spojrzał na idącego w jego stronę Izzy’ego.

- Gdzie byliście? – zapytał.

- My byliśmy w parku – odpowiedział szybko Axl – Gdzie Duff, Lydia i Alisa?

- Inte! – zawołała gdzieś w drugim pokoju Alisa – Du Känner honom*!

 Rudzielec i Slash spojrzeli na Izzy’ego pytającym wzrokiem.

- Rozmawia z mamą – wyjaśnił czarnowłosy – Chyba zrozumiałe, że nie po angielsku.

- A no taaak. A gdzie… - zaczął Axl.

- Duff jest w łazience a Lydia wybiera papierosy z włosów… A Steven jeszcze śpi? Co on robił z tymi ziemniakami?

- Tak, śpi. A z ziemniakami…

- Albo czekaj, nie chcę wiedzieć – spojrzał na Alisę która właśnie wyszła z pokoju – I co?

- No nic… powiedziała, że walizka będzie jeszcze dzisiaj, tylko nie wiem jak ona chce to zrobić. Pytała co u ciebie słychać, jak teraz wyglądasz i co u Axla i u Dizzy’ego i takie tam różne… Załatwiłam wam koncert.

- Gdzie!? – zapytali równocześnie Axl, Izzy i Slash.

- W ‘’My sister is music’’. Taki muzyczny klub…tylko musicie zagrać bardzo dobrze, bo to jeden z NAJlepszych klubów w mieście, jasne?

- My zawsze gramy bardzo dobrze, kochana – rzucił Izzy i uśmiechnął się cwaniacko.

- A co znaczy ‘’Inte’’? – zawołał z łazienki Duff – O której gramy?

- ‘’Inte” znaczy nie a gracie o dwudziestej. Dobra. Axl i Slash, budzicie Stevena, Izzy i Duff zaklejacie folią okno w kuchni a Lydia i ja zrobimy coś do jedzenia – zarządziła Alisa – Wagner, chodźże już tu!

^^^^^^^^^

 Dochodziła osiemnasta. Wszyscy mieszkańcy Doliny Muminków Alisy cały czas byli w szoku. Prawdopodobnie cały stan Indiana  już  wiedział o wczorajszym incydencie na lotnisku. Cały dzień mówią o tym w telewizji a w każdej lokalnej gazecie jest to „Temat Dnia” bądź tygodnia. ,,No coś takiego mi się jeszcze nie zdarzyło” – myślał chyba każdy w tym domu. Lydia siedziała i śmiała się po cichu z współlokatorów.  Duff i Izzy siedzieli na kanapie i cały czas oglądali wiadomości. Axl i Slash uczyli się jeszcze nowej piosenki - „Is’s so easy”. Za to Steven chodził i klnąc pod nosem zbierał z ziemi i nie tylko ziemniaki oraz resztki salonowej lampy. Alisa w tym samym czasie starała się zatuszować uszkodzoną Mamę Muminka.

- Dlaczego tylko ja muszę sprzątać? – zapytał wkurzony Adler.

- A kto machał patelnią we wszystkie strony w środku nocy i porozrzucał ziemniaki w sombrero po całym domu? – zapytał go Duff i uśmiechnął się ironicznie.

 Steven rzucił mu mordercze spojrzenie i mamrocząc coś pod nosem ruszył do łazienki by odszukać resztę warzyw.

O dziewiętnastej Alisa ogłosiła, że pasowałoby się zacząć zbierać, bo klub jest znacznie dalej od tego w którym grali dotychczas. Tak więc wszyscy członkowie GN’R wzięli swoje instrumenty i ruszyli na koncert. Jak zwykle Axl pomagał nieść Stevenowi perkusję.

 Już dochodzili do klubu kiedy podszedł do nich może trzynastoletni, długowłosy chłopak.

- Jesteście z Guns N’ Roses, prawda? – zapytał ich.

 Gunsi spojrzeli po sobie. Byli zaskoczeni.

- Tak – odpowiedział zszokowany Slash – Znasz nas?

- Tak! Widziałem jeden wasz koncert… Jesteście niesamowici. I ja – zająknął się – Dacie mi autografy?

 Wszyscy mieli oczy jak talerze. Ten chłopiec właśnie poprosił ich o autograf!

- Jasne – zaśmiał się Duff a reszta mu zawtórowała.

- Dzięki – powiedział chłopak oglądając zapisaną kartę – Idziecie pewnie na koncert…błagam, zróbcie wszystko żeby nagrać płytę! Proszę was… Musicie nagrać!

- Spokojnie młody – powiedział Izzy – Do tego dążymy. Jak masz na imię?

- Leon.

- Tak więc, Leon, nie martw się nagramy najlepszą płytę na świecie! – zawołał Axl – A teraz spadamy do klubu, trzymaj się!

^^^^^^^^^

 Koncert trwał. Zagrali kilka coverów Stonesów i jeden Led Zeppelin. Przyszło ich zobaczyć z pięćdziesiąt osób. Pierwszy raz grali dla tylu osób. Byli tym wszystkim trochę przerażeni, ale i podnieceni. Nadszedł czas na ich piosenki.

- Dobra ludzie – zawołał Axl – Mamy dla was trzy piosenki. Własne piosenki. Pierwsza z nich to ,,Anything Goes” Izzy’ego Stardlina. Druga to „Welcome to the Jungle” mojego autorstwa i trzecia, „It’s so easy” Duffa McKagana. Dedykujemy je wszystkie pewnemu młodemu Leonowi. Naszemu chyba pierwszemu prawdziwemu fanowi! Jedziemy!

 Ku ich zdziwieniu kilka osób podśpiewywało z Axlem refren do „Anything…”. Kiedy zagrali ostatnie dźwięki dzieła Duffa dostali całkiem spore brawa. Kiedy zeszli ze sceny Alisa i Lydia pogratulowały im występu.

- Zajebiście się czuję, kiedy gram i wiem, że ktoś mnie wspiera za sceną – powiedział Stardlin i uśmiechnął się do Alisy.

- Ja wiem, że przynoszę szczęście – odparła dumnie brunetka.

- A ja? – zapytała Lydia i uśmiechnęła się do Gunsów.

- Ty też! – zawołał Steven – Niech no cię uściskam!

- Nie, nie, nie! – zawołała ruda. Ledwo zdążyła to jednak to powiedzieć a już była duszona przez uradowanego perkusistę – Możesz mnie już puścić?

- A może ja cię przytulę, Adler? – zaproponował Slash a Duff się przyłączył.

- O nie! – wydarł się niższy z blondynów i wziąwszy połowę swojego sprzętu wybiegł z klubu. Saul i McKagan gonili go aż do samego mieszkania i w końcu udało im się go złapać.

 Alisa, Lydia, Izzy i Axl szli normalnym tempem. Śmiali się z trójki biegnących muzyków i specjalnie zwolnili żeby Steven i jego katy musieli na nich poczekać przy drzwiach do mieszkania.

 O dwudziestej drugiej doszli w końcu do domu. Steven leżał na wycieraczce i dyszał jakby przebiegł maraton. Duff i Slash siedzieli na poręczy i rozmawiali ze sobą.

- Gdzie wy byliście?! – zawołał Steven kiedy zobaczył resztę zespołu i dziewczyny – Ja tu przechodziłem przez najgorsze tortury!

- Przykro mi Stevenku, ale teraz zejdź z tej wycieraczki bo nie mam jak przejść – powiedziała Alisa i wyjęła z kieszeni klucze – Zapraszam – rzuciła otwierając drzwi.

 Ledwo weszli do mieszkania, usłyszeli dzwonek telefonu.

- O Bożeee – westchnęła brunetka i podeszła do stolika na którym stał telefon by odebrać – Halo? – na jej twarzy pojawił się uśmiech. Zaśmiała się i dalszy ciąg rozmowy prowadziła po szwedzku.

^^^^^^^^^

- Ja pierdole, nie może być – śmiał się Steven i Duff.

- Haha! Może! – zawołał Axl.

- Jakim cudem – zaczął Izzy – Jedziemy do Los Angeles?!

- Mój kuzyn – powiedziała z dumą Szwedka – Zajmuje się tym samym co ja…tylko w L.A. Załatwi wam koncert w jakimś klubie. Kariera się zaczyna, panowie.

- Kocham cię – zawołał Stradlin – Kiedy jedziemy?

- A ja wiem, że kochasz – zaśmiała się – Pojutrze bodajże…

 Nagle usłyszeli dzwonek do drzwi.

-  Kto to nam, kurwa, zakłóca świętowanie? – zapytał Slash.

- Nie wiem – mruknęła Alisa i podeszła do drzwi – Zamknijcie się na chwile z łaski swojej, Lydia zajmij ich czymś...! – otworzyła drzwi i oniemiała. To co zobaczyła na pewno nie było tym co chciała zobaczyć w takiej chwili.